ตูรีบิโอ อัลฟองโซ  แห่ง มองโกรเวโย เป็นชาวเมืองเลอองในประเทศสเปน ท่านเป็นนักกฎหมาย ทนายความ อาจารย์สอนกฎหมาย    และในที่สุดเป็นหัวหน้าผู้พิพากษาศาลของพระศาสนจักรในสเปน ท่านได้มุ่งหน้าสู่แผ่นดินลาตินอเมริกา เพื่อเป็นธรรมทูตในขณะที่ยังเป็นฆราวาสอยู่ และได้รับแต่งตั้งให้ เป็นอัครสังฆราชของกรุงลีมา เมืองหลวงของประเทศเปรู ขณะที่มีอายุได้ 42 ปี ในสมัยของพระเจ้าฟิลิปที่ 2

เพราะว่าได้แลเห็นความน่าสงสารทั้งฝ่ายจิตใจและฝ่ายวัตถุของพวกอินดีสก็รู้สึกสลดใจ ซึ่งทำ ให้ท่านตั้งใจอย่างแน่วแน่ที่จะช่วยเหลือพวกเขาอย่างเต็มที่ โดยพยายามต่อสู้กับพวกที่คอยเอารัดเอาเปรียบพวกชาวเมือง เช่น พวกข้าหลวงของประเทศเปรู พวกแสวงหาเมืองขึ้นชาวสเปน ท่านพยายามกำจัดอิทธิพลและสิทธิพิเศษต่างๆ ของพวกนักบวช

ท่านได้ปกครองศาสนจักรของท่านโดยอาศัยความช่วยเหลือของสภาสังฆราชและสภาสงฆ์ ท่านได้พยายามออกเยี่ยมสัตบุรุษบ่อยๆ และได้พยายามพูดภาษาของชาวเมืองด้วย ท่านเป็นคนที่ทำงานไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ท่านได้จัดสร้างวัด โรงเรียน โรงพยาบาลมากมาย และในปี 1591 ท่านได้ตั้งสามเณราลัยแห่งแรกขึ้นในอเมริการใต้ (โลกใหม่)ด้วย และเพราะท่านหักโหมมากเกินไป ท่านจึงได้จบชีวิตลงในขณะที่มีอายุ 68 ปี

โดยการเสนอรูปแบบของนักบุญองค์นี้   พระศาสนจักรต้องการที่จะให้เรารับรู้ว่ากิจการต่างๆ ที่ทำเพื่อผู้ที่ได้รับการกดขี่ข่มเหงนั้น จริงๆ เป็นสิ่งที่พระศาสนจักรรับรอง

คำภาวนาทูลขอและข้อปฏิบัติ

1. ขอให้ชาวลาตินอเมริกาได้พบ “การปลดปล่อย” ที่แท้จริงในพระคริสตเจ้า
2. ขอให้คริสตชนได้พยายามที่จะช่วยปลดปล่อย “ผู้ที่ได้รับการกดขี่” ในทั่วทุกแห่งด้วยเถิด
3. ขออย่าให้คริสตชนคนใดกดขี่ข่มเหงเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม
4.ขอให้ศีลบูชาของพระคริสตเจ้าได้ช่วยกำจัดความใจแข็งที่ปิดตายไว้ด้วยความเห็นแก่ตัว ออกจากจิตใจมนุษย์

 

ข้อมูลจากเวปไซด์อัครสังฆมณฑลกรุงเทพ