นักบุญกัสปาร์ แบร์โทนี่เกิดที่เมืองเวโรนา ทางเหนือของประเทศอิตาลี เมื่อวันที่ 9 ตุลาคม 1777 ในปี 1789   ได้เกิดการปฎิวัติขึ้นในประเทศฝรั่งเศส ทำให้โรงเรียนส่วนใหญ่ถูกสั่งปิด เยาวชนถูกทอดทิ้ง ไม่มีใครเอาใจใส่ดูแล ศีลธรรมเสื่อม ทำให้เด็กชายกัสปาร์ แบร์โทนี่ ตัดสินใจเข้าร่วมใน “ กลุ่มแม่พระถือสาร ” ซึ่งเป็นกลุ่มเยาวชนเล็กๆ ก่อตั้งโดยพระสงฆ์คณะเยสุอิตภายในโรงเรียนนักบุญเซบาสเตียน ความศรัทธาต่อแม่พระนี้ยังคงผลิบานต่อไปในตัวท่าน แม้เมื่อต่อมาคณะเยสุอิตถูกระงับดำเนินกิจการลงชั่วคราวก็ตาม ความศรัทธาต่อแม่พระของกลุ่มเยาวชนนี้ เป็นความศรัทธาที่ฉายแสงมาจากชื่อของกลุ่มนี้เอง การถวายตัวของแม่พระในการรับสารจากอัครเทวดา เป็นแบบอย่างของการปฏิญาณตนภายในอย่างบริสุทธิ์ของสมาชิกในกลุ่ม และการได้รับการปกป้องคุ้มครองพิเศษจากแม่พระ

เมื่ออายุได้ 18 ปี ท่านได้ตัดสินใจเลือกเดินบนหนทางของการเป็นสามเณร และได้บวชเป็นพระสงฆ์ในวันเสาร์ที่ 20 กันยายน 1800 และได้ถวายมหาบูชามิสซาครั้งแรกในวัดน้อยของแม่พระ(วัดแม่พระบังเกิดแห่งเกียยา ดิลลาซี) ด้วยการฉลองแม่พระแห่งความเมตตา

หลังจากที่ได้รับศีลบรรรพชาเป็นพระสงฆ์แล้ว ท่านได้ทำการรวบรวมบรรดาเยาวชนที่ถูกทอดทิ้ง และเปิดเป็นศูนย์เยาวชนขึ้น โดยให้ชื่อว่า "เยาวสถานของพระแม่มารี" เพื่อเป็นการมอบบรรดาเยาวชนของท่านไว้ภายใต้ร่มความคุ้มครองของแม่พระ ท่านได้ให้การศึกษาอบรมเยาวชนเหล่านั้น   ทั้งในด้านวิชาความรู้ ด้านศีลธรรมและศาสนา ต่อมากลุ่มแม่พระในลักษณะเดียวกันนี้ได้ถูกจัดตั้งขึ้นตามวัดในเมืองต่างๆนับเป็นร้อยๆกลุ่ม มีเด็กและเยาวชนเข้าเป็นสมาชิกนับเป็นพันๆคน สร้างความอบอุ่นใจให้กับบรรดาผู้ปกครอง และความเบิกบานใจให้กับบรรดาพระสงฆ์ผู้อภิบาลวิญญาณ

ที่สุดท่านได้ตัดสินใจก่อตั้งคณะรอยแผลศักดิ์สิทธิ์แห่งพระเยซูคริสตเจ้า ขึ้นในวันที่   4 พ.ย. 1816

นับตั้งแต่ท่านอายุได้ 35 ปี จนกระทั่งเสียชีวิตเมื่ออายุเกือบ 76 ปี โรคภัยต่างๆได้เข้ามารุมล้อมและทำให้ท่านทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส ท่านผ่านการผ่าตัดกว่า 300 ครั้ง เป็นการผ่าตัดในยุคที่ยังไม่มียาสลบ ถือได้ว่าคุณพ่อผู้ศักดิ์สิทธิ์ของเราได้เลียนแบบองค์พระเยซูคริสตเจ้า ผู้ถูกตรึงบนไม้กางเขนอย่างใกล้ชิด ท่านจะเก็บสายประคำและรักษาไว้ใกล้ตัวเสมอ โดยการเก็บไว้ใต้หมอนที่ท่านใช้หนุนนอน เพื่อสะดวกที่จะหยิบขึ้นมาใช้สวดภาวนาบรรเทาใจในยามที่ท่านรู้สึกเจ็บปวดทรมานอย่างหนักจากอาการป่วย และยามใดที่ท่านทรุดหนักถึงกับชักและพูดไม่ได้ศัพท์ ท่านก็ยังสามารถเผยอริมฝีปากและเปล่งเสียง “ วันทา มารีอา ” ได้อย่างชัดเจน กระทั่งถึงวันสุดท้ายของชีวิต อาการป่วยของคุณพ่อได้กำเริบหนักจนถึงกับชัก แต่ท่านก็ทำในสิ่งที่เคยทำเสมอมา นั่นคือ ร้องหาพระนามอันศักดิ์สิทธิ์ของพระเยซูเจ้าและพระแม่มารีย์ และโดยความช่วยเหลือของพระองค์ คุณพ่อได้สิ้นใจอย่างศักดิ์สิทธิ์ในตอนบ่ายของวันอาทิตย์ที่ 12 มิถุนายน 1835

ท่านได้รับการแต่งตั้งเป็นนักบุญเมื่อวันที่ 1 พฤศจิกายน 1989 โดยสมเด็จพระสันตะปาปายอห์น ปอล ที่ II

ข้อมูลจากคณะรอยแผลศักดิ์สิทธิ์แห่งประเทศไทย