พ่อแก่-แม่เฒ่า

“ อ.สุนทรเกตุ”

พ่อแม่ก็แก่เฒ่า จะพบจะพ้องพาน ใจจริงไม่อยากพราก แต่ชีพมิทนนาน ขอเถิดถ้าสงสาร คนแก่ช แรวัย ไม่รักก็ไม่ว่า ให้กินและให้นอน เมื่อยามเจ้าโกรธขึ้ง ร้องไห้ยามป่วยไข้ เฝ้าเลี้ยงจนเติบใหญ่ หวังเพียงจะได้ยล ขอโทษถ้าทำผิด ใจแท้มีแต่ความ ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง วันหนึ่งคงล้มไป

จำจากเจ้าไม่อยู่นาน เพียงเสี้ยววารของวันวาน เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน ย่อมร้าวรานสลายไป อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ ผิดเผลอไผลเป็นแน่นอน เพียงเมตตาช่วยอาทร คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย ได้ใครเล่าคอยปลอบปรน แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน เติบโตจนสง่างาม ขอให้คิดทุกทุกยาม หวังติดตามช่วยอวยชัย มีหรือหวังอยู่นานได้ ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง